بین گرما و سرما| چگونه ژن‌های ما توانایی ما را برای کنار آمدن با آب و هوا تعیین می‌کنند؟

به گزارش مجله خبری نگار، این دانشمند در گفت‌و‌گو با Gazeta در مورد این موضوع گفت: «تنظیم دما فرآیندی است که طی آن بدن، علیرغم نوسانات دمای خارجی، دمای داخلی ثابتی را حفظ می‌کند. وقتی دمای محیط بالا است، بدن تعریق را افزایش می‌دهد و رگ‌های خونی گشاد می‌شوند تا گرما را از درون آزاد کنند. وقتی هوا سرد است، مکانیسم‌های انقباض عضلات (لرزش) فعال می‌شوند و بافت چربی قهوه‌ای فعال می‌شود که بدون فعالیت عضلات گرما تولید می‌کند. معلوم شده است که همه این فرآیند‌ها تحت تأثیر ژن‌های بدن ما هستند.»

او افزود: «در سال‌های اخیر، دانشمندان مطالعه ژن‌های مسئول فرآیند‌های تنظیم دمای بدن انسان را آغاز کرده‌اند. ژن‌های مرتبط با درک دما و مکانیسم‌های تبادل گرما شناسایی شده‌اند که می‌توانند تفاوت‌های فردی و گروهی در توانایی تحمل هوای گرم یا سرد را توضیح دهند. در میان این ژن‌ها، علاوه بر MYOF، LONP۲، MKL۱ و CPT۱A، ژن‌های TRPV۱، TRPV۳، UCP۱ و TRPM۸ نیز وجود دارند.»

ژن TRPV۱ پروتئینی به نام گیرنده کپسایسین را رمزگذاری می‌کند، ماده‌ای که طعم تند فلفل چیلی را ایجاد می‌کند. این گیرنده به دمای بالا واکنش نشان می‌دهد و در تنظیم دما و درک درد نقش دارد و به ما در تحمل دمای بالا کمک می‌کند. ژن TRPV۳ نیز مسئول درک گرما است و در پاسخ پوست به گرما و محرک‌های شیمیایی نقش دارد. هرگونه اختلال در عملکرد آن با بیماری‌های پوستی مرتبط است. در افرادی که در آب و هوای گرم زندگی می‌کنند، فعالیت این ژن‌ها باعث افزایش تعریق و کاهش دمای بدن می‌شود که به ما در تحمل دمای بالا کمک می‌کند.

به گفته این دانشمند، سازگاری با دما‌های پایین به لطف ژن UCP۱ حاصل می‌شود. این ژن پروتئین ترموژنین موجود در بافت چربی قهوه‌ای را رمزگذاری می‌کند که مسئول تولید گرما بدون فعالیت عضلانی است و بدن را قادر می‌سازد در شرایط سرما زنده بماند. ژن TRPM۸ همچنین یک کانال یونی را رمزگذاری می‌کند که در معرض سرما فعال می‌شود. این کانال نقش کلیدی در درک سرما و کمک به بدن در پاسخ به دما‌های پایین دارد.

سواکووا خاطرنشان کرد: «مطالعات جمعیت‌های بومی در سیبری و قطب شمال، نشانه‌هایی از انتخاب طبیعی در ژن‌های MYOF، LONP۲، MKL۱ و CPT۱A در بدن آنها را آشکار کرده است. به عنوان مثال، گونه ژن CPT۱A که در متابولیسم لیپید نقش دارد، در آسیای شمال شرقی با منشأ باستانی، مانند کوریاک‌ها، چوکچی‌ها و اسکیمو‌ها رایج است و با بهره‌وری انرژی در شرایط سرد مرتبط است. افرادی که گونه‌های ژنی دارند که مقاومت در برابر سرما را افزایش می‌دهند، می‌توانند در دما‌های پایین احساس راحتی کنند، در حالی که افرادی که ژن‌هایی دارند که به آنها کمک می‌کند با آب و هوای گرم سازگار شوند، دما‌های بالاتر را ترجیح می‌دهند.»